W świecie ptaków!
czyli moja pasja, ornitologia..



Witaj! Na tej stronie znajdziesz wiele ciekawych informacji oraz zdjęć ptaków. Miłego czytania.
Egzotyczne ptaki
Atlas polskich ptaków


Ptaki w Polsce

Bogatka


bogatka

Wygląd
Największa z naszych sikor jest nieco mniejsza od wróbla. Samica różni się od samca szczegółami. Upierzenie bogatki: czarna głowa z białymi policzkami, wierzch ciała oliwkowy, a pokrywy skrzydłowe szaroniebieskie z białym prążkiem. Spód żółty z czarną, podłużną pręgą, szerszą u samca niż u samicy. Skrzydła i ogon są czarnoszare, a na lotkach widać poprzeczną białą pręgę.

Pokarm
Żywi się przeważnie owadami, które znajduje na drzewach. Toleruje obecność człowieka, spotkać ją można zimą w karmnikach jedzącą nasiona różnych roślin oleistych. W parkach może przyzwyczaić się do karmienia prosto z ręki, bo szybko uczy się nowych sposobów zdobywania pokarmu. Uzupełnia tą dietę o pokarm zwierzęcy, wyszukując jajeczka i larwy owadów na gałęziach. Może też sięgać po padlinę większych zwierząt.

Występowanie
Najczęstsza ze wszystkich sikor, rozpowszechniona w całym kraju, lęgowa. Żyje dosłownie tam, gdzie rosną drzewa, od morskich wybrzeży po piętro kosodrzewiny w wysokich partiach gór.. Zimuje w kraju i wtedy trzyma się blisko ludzkich zabudowań.


Kowalik


kowalik

Wygląd
Wielkości wróbla. Duża głowa, silny dziób, klinowate cialo z krótkim ogonem. Obie płci podobnych rozmiarów, ubarwione prawie jednakowo, choć samiec w porównaniu z samicą ma bardziej rdzawy spód ciała i ciemnokasztanowe boki z wiśniowym odcieniem. Przez oko przebiega czarny pasek sięgający aż do karku. Jedyny w Polsce ptak, który potrafi schodzić po pniu drzewa głową w dół.

Pokarm
Zjada wszelkie owady, które może pochwycić. Pod jesień również jagody i nasiona. Zimą odwiedza karmniki. Pokarm wydobywa ze szczelin w korze, odrywając jej luźne kawałki, często schodząc po pniu głową w dół lub zdobywa go na ziemi.

Występowanie
Luźne starodrzewy liściaste i mieszane, parki miejskie, aleje starych drzew, duże zadrzewienia śródpolne, większe ogrody.


Dzięcioł średni


dzięcioł śr

Wygląd
Zbliżony wielkością do szpaka.Boki głowy i spód białe. Dzięcioł średni w każdej szacie, ma czerwoną czapeczkę.Grzbiet czarny z małymi plamami bieli w okolicach barków, czarny kark i kuper. Na skrzydłach sześć rzędów białych plam.

Pokarm
Charakterystyczne dla dzięcioła średniego jest przeszukiwanie zakamarków kory, szczelin w drewnie, czasami rozkuwanie zmurszałego drewna. Takie miejsca występują w dolnych partiach koron drzew, zwłaszcza na gałęziach o średnicy powyżej 10 cm, a także - na pniach drzew. Menu tego dzięcioła stanowią bezkręgowce, chrząszcze (dorosłe i larwy), błonkoskrzydłe, mrówki, gąsienic motyli, z których wiele zbiera z powierzchni korowiny, jej zagłębień i liści. Jesienią i zimą, obok pokarmu zwierzęcego, dzięcioł sredni zjada nasiona, szczególnie leszczyny, dębu i buka, a także żołędzie i nasiona drzew iglastych. Smakują mu też soki drzewne.

Odgłosy
Terytorium dzięcioł średni oznacza piosenką składającą się z 4-8 jękliwych, nosowych sylab w wolnym tempie, brzmiących trochę jak miauczące zawodzenie. Rzadko stosowane bębnienie, wiosną wspomaga piosenkę. Ten rodzaj głosu słyszany bywa w okresie do czerwca. Ptaki obojga płci odzywają się powtarzanymi okrzykami przypominającymi "geg geg geg".

Rozród i gniazdowanie
Dzięcioł średni wykuwa dziuplę w zmurszałym pniu lub - choć rzadko - odświeża starą, opuszczoną dziuplę. Samica w końcu kwietnia lub na początku maja składa 5-6 białych jaj (wyjątkowo - 10). Para wyprowadza jeden lęg w roku. Jaja wysiadywane są przez okres około 15 dni przez obydwoje rodziców i razem też karmią potomstwo po wykluciu.

Występowanie
Dzięcioł średni występuje w strefie niezbyt gęstych lasów liściastych dębowych, bukowych i olchowych. Występuje także w parkach, jeśli są w nich grupy dębów (najlepiej ponad 80-letnich) oraz w dzielnicach willowych miast, w sadach, na skrajach lasów.


Dudek


dudek

Wygląd
Charakterystyczny ptak i w zasadzie nie ma możliwości pomyłki z jakimkolwiek innym. Piaskowo-płowy korpus, czarno-białe skrzydła, długi zakrzywiony dziób. Na głowie charakterystyczny pióropusz stawiany najczęściej w chwilach zaniepokojenia oraz tuż przed startem, a także w ostatniej fazie lotu tuż przed lądowaniem.

Pożywienie
Głównie drobne bezkręgowce, larwy owadów, ich poczwarki, dżdżownice, wyciągane nawet z głębszych zakamarków dzięki długiemu dziobowi. Rozród i rozmnażanie

Rozród i gniazdowanie
Dudek jest dziuplakiem. Na swoje dziuple wybiera stare zmurszałe drzewa. Gdy takich nie znajdzie, wybiera otwory w murach, sterty kamieni, sągi drewna, skrzynki lęgowe. Podczas zalotów ptaki nawołują się, samiec pokazuje samicy potencjalne miejsce na gniazdo, karmi ją smakołykami w postaci tłustych larw i pędraków. W połowie maja samica składa 4-7 jaj, których wysiadywanie trwa 15-18 dni. Wysiaduje głównie samica a samiec w tym czasie dokarmia ją.

Występowanie
W Polsce lęgnie się na pastwiskach i łąkach z pojedynczo rosnącymi drzewami z dziuplami, gdzie może wydać na świat potomstwo. Preferuje miejsca, gdzie wypasane jest bydło, gdyż na otwartych przestrzeniach zbiera pokarm. Lubi tereny suche i ciepłe


Sójka


sójka

Wygląd
Sójka to najbardziej barwny ptak spośród wszystkich krukowatych Europy. Rozmiarami ciała porównywalna z gołębiem miejskim lub kawką. Przeważa barwa różowo-szarobrązowa z białawym gardłem i podbrzuszem. W pozycji spoczynkowej i w locie widoczne jest jasnobłękitne lusterko, pokryte delikatnym czarnym, falistym rysunkiem, umiejscowione przy nadgarstku na wierzchu skrzydła. Uważa się sójki za ptaki inteligentne, bystre i towarzyskie.

Pożywienie
Pokarm sójek jest bardzo zróżnicowany. To ptaki niemalże wszystkożerne.

Odgłosy
Jest bystrym obserwatorem i "strażnikiem" okolicy, reaguje na każdy podejrzany obiekt czy ruch. Alarmuje głośnym, przenikliwym, ostrym skrzekiem, kiedy zobaczy drapieżniki a także człowieka. Śpiew rzadko słyszany, ale potrafi wydawać cichy świergot i gardłowe "gadanie". Świetnie naśladuje głosy, z którymi zetknęła się w okolicy, np. innych ptaków (np. kosa, myszołowa, jastrzębia), ssaków (np. miauczenie kota, szczekanie psa) czy piszczenie kół od wozu lub dźwięk klaksonu samochodowego. Można sójkę nauczyć wymawiania pojedynczych wyrazów lub nawet całych fraz z mowy ludzkiej.

Występowanie
Gatunek częściowo osiadły. Populacje z północy i wschodu podejmują czasami dalsze wędrówki na południowy zachód. Mogą wtedy tworzyć wielkie, choć często luźne, stada, liczące kilkaset do tysiąca osobników. Na ogół jednak sójki przemieszczają się na krótkie dystanse i koczują od jesieni do wiosny. W Polsce ptak rozpowszechniony w całym kraju, średnio liczny ptak lęgowy na niżu. Zamieszkuje najchętniej gęste drzewostany mieszane lub lasy dębowo-grabowe, rzadziej iglaste, ponadto - wysokopienne, gęste zadrzewienia śródpolne. Coraz częściej sójkę spotyka się w dużych parkach miejskich.


Kontakt:
E-mail